Lockdown Challenge
The Lockdown Challenge. Wie heeft er het afgelopen jaar niet mee te maken gehad; Covid, Quarantaine, de avondklok, de lockdown, misschien zelfs een ziekenhuisopname of het verlies van iemand die je dierbaar was.
Deze challenge is bedoeld om alle ellende, alle frustratie, al het verdriet, de eenzaamheid van je af te lopen maar ook om de mooie momenten te koesteren en om weer vooruit te kijken.
De challenge kan worden hardgelopen, gewandeld of gefietst (alternatieven zijn welkom) en de afstand bepaal je zelf.
De Challenge start 1 juli 2021
Lockdown Challenge
Die Lockdown-Herausforderung. Wer hat sich im vergangenen Jahr nicht damit befassen müssen; Covid, Quarantäne, Ausgangssperre, Sperrung, vielleicht sogar Krankenhausaufenthalt oder jemandem verloren der Ihnen lieb ist.
Diese Herausforderung soll all das Elend, all die Frustration, all die Traurigkeit, die Einsamkeit loswerden, aber auch die schönen Momente schätzen und wieder nach vorne schauen.
Die Herausforderung kann gelaufen, gewandert oder Rad gefahren werden (Alternativen sind willkommen) und Sie bestimmen die Entfernung selbst.
Die Challenge beginnt am 1. Juli 2021
Lockdown Challenge
The Lockdown Challenge. Who has not had to deal with it in the past year; Covid, Quarantine, the curfew, the lockdown, maybe even hospitalization or the loss of someone dear to you.
This challenge is intended to get rid of all the misery, all the frustration, all the sadness, the loneliness, but also to cherish the beautiful moments and to look ahead again.
The challenge can be run, hiked or cycled (alternatives are welcome) and you determine the distance yourself.
The Challenge starts July 1, 2021
Reactie plaatsen
Reacties
Inhoudelijk heb ik niet zo veel van de covid meegekregen gelukkig, ik kon wel minder uit, maat ben nog meer naar buitengewoon. Nog meer dan dat ik al deed. Een mooie uitdaging vond ik die mooie medailles en de leuke afstanden. Ik heb er ondertussen aardig wat hangen.
Ik heb er iedere dag mee te maken. Ik werk als doktersassistente in een dagpraktijk. Daar zien we af en toe positieve patiënten. Maar waar ik het vooral aan merk is dat iedereen er klaar mee is en een korter lontje heeft. Van ons wordt ook verwacht door patiënten dat wij alles maar kunnen regelen en doen mbt covid. Zelf ben ik tot heden nog 0x getest. Vorig jaar maart toen het net allemaal begon, kwam mijn vader op de IC te liggen met een hartstilstand en dubbele long embolie. Mijn moeder was toen net paar dagen naar Spanje om even lekker met een vriendin te genieten. Ze heeft veel voor hem moeten zorgen, 2 weken eerder had ie namelijk zijn enkel gebroken.... Toen ik aan kwam in het ziekenhuis, werd ons (we zijn met 4 kinderen) dat er 1 kind afscheid mocht nemen omdat mijn vader de nacht waarschijnlijk niet haalde. Onmogelijk keuze. Toen hebben we gezegd alle 4 of geen. Door een hele fijne ic verpleegkundige was het mogelijk om met zijn vieren te gaan maar dan moesten we wel op 1,5 meter staan.... is erg k#t om zo afscheid te moeten nemen. Hardlopen was en is voor mij een uitlaat klep, al heb ik niet altijd veel zin maar dan ga ik wandelen. Mijn vader is een vechter want ik heb hem gelukkig nog steeds in mijn leven.
Covid nam mij veel af, mijn vrijheid, mijn sporten, sociale contacten. Maar een ding liet ik mij niet afnemen en dat was wandelen, en wandelen was het enige dat mij op de been hield. Ik geniet dubbel van alles wat ik zie, ik ervaar intens de rust van de natuur en kan de stress ff thuis laten. Niet de helemaal werken met mondkapje op, nee verse lucht inademen en geniet van de mooie plekjes dat Nederland mij te bieden heeft.
Zelf in December 2020 positief getest...
Ik heb best wel veel klachten gehad: moe, benauwd, kortademig, hoofdpijn.
Nu, 5 maanden later, nog steeds klachten zoals kortademig en vermoeiend zijn.
Ik ga 2x in de week naar de fysio.
Probeer te wandelen en ik mag van de fysio buiten ook proberen hardlopen maar dan niet te ver en het afwisselen met wandelen.
M'n werk ben ik aan 't opbouwen met 2x 1 uur in de week.
5 weken geleden is mijn schoonmoeder opgenomen in het ziekenhuis met corona.
Ze had het zo benauwd dat ze zelfs naar de IC werd overgeplaatst.
Na bijna 1 week ziekenhuis besloten de artsen haar in coma te brengen om haar lijf en longen te laten rusten en beter te laten worden.
Ze had ook last van copd.
Ik heb haar op Zondag nog gezien en op Dinsdag is ze in coma gebracht.
Er kwam maar geen verbetering...
Bijna om de dag zat ik aan haar bed, je wilt haar toch niet alleen laten ook al ligt ze in coma.
Afgelopen Maandag (24-05) hadden we gesprek met de arts.
De corona hadden zoveel schade opgelopen in haar longen...haar longen waren taai en namen bijna geen lucht meer op.
Het advies was om niet meer verder te behandelen, dit is opgevolgd.
Ik hen nog afscheid van haar kunnen nemen.
Om 22.00 uur is mijn lieve schoonmoeder overleden.
Ik denk ongeveer een uur nadat de behandeling gestopt was dys ze was heel erg ziek als 't dan nog zo snel gaat.
Die middag liep ik de lockdown challange over 't strand voor haar.
Ik schreef haar naam nog in 't zand met een groot hart.
Nooit gedacht dat de dag zo zou eindigen.
Ik ga haar ontzettend veel missen💫🤍
In de 1e golf op een covidafdeling binnen forensische psychiatrie gewerkt. Tijdens de 2e en 3e golf op een covid afdeling binnen gehandicaptenzorg. Veel gezien en vooral heel dankbaar om iets te hebben kunnen betekenen. Het blijft bijzonder om mensen ook in hun laatste dagen een mooi en waardig afscheid te geven. Ook weer tof om te zien met hoeveel veerkracht de teams steeds een stapje meer zetten.
Zelf vrijgemaakt gebleven, zo ook mijn vrienden en kennissenkring. Heel fijn.
Door t vele werken, wel een aanslag op mijn lijf en ook t lopen. Lijkt soms wel of ik weer opnieuw moet beginnen haha. Maar t lopen is heerlijk en ik ga gewoon op mijn tempo door, al is dat lager en korter dan voorheen. Net asl de Covid, gaan we ook bij t lopen gewoon stap voor stap verder. 😉
In maart 2020 ziek geworden van Covid. Wat wisten we toen nog weinig. Behandeling was alleen als je er bijna aan onder door ging. Het feit dat ik de trap nog kon op lopen was reden om niet te behandelen. Tja, het ging, maar vraag niet hoe. Een maand daarvoor nog zonder problemen 10 EM hard gelopen, en nu kapot van een trap. Ruim een jaar later heb ik nog steeds klachten, en hardlopen gaat slechts moeizaam. Gelukkig kan ik weer wandelen, dat heb ik echt weer op moeten bouwen, ik kon nog geen 200 meter lopen zonder benauwd te worden. Gelukkig kan ik mijn werk als verpleegkundige weer uitvoeren, zij het met een paar aanpassingen. Maar het herstel gaat door en ik zit nog steeds in een stijgende lijn. Op naar een mooie, hopelijk gezonde, toekomst.
Door mijn werk in de zorg heb ik Covid van dichtbij mee mogen maken. En heb ik het zelf helaas ook opgelopen. Ondanks dat ik sportief en gezond ben, ben ik toch ziek geworden. Gelukkig niet ernstig, maar ik merkte het wel aan mijn conditie.
Juist doordat er geen wedstrijden meer waren, ben ik meer gaan lopen. En heb ik met veel virtuele runs meegedaan waar ook een goed doel aan is gekoppeld.
Gelukkig ben ik weer volledig hersteld van Corona en loop ik vanaf 1 maart iedere dag hard.
Hopelijk kunnen we binnenkort weer een echte normale wedstrijd gaan lopen.
Ik wens een ieder beterschap / goed herstel, die nog corona hebben, hebben gehad en sterkte met het verlies, voor degene, die een dierbare eraan verloren heeft
Misschien ben ik een geluksvogel, een bofkont of hoe je het ook wilt noemen.
Tijdens de Covid periode heb ik gewoon mijn werk kunnen doen. Is mijn zoon geslaagd voor zijn eindexamen. Zijn we gewoon in Nederland met vakantie geweest, precies zoals het plan was. Heb kunnen sporten, hardlopen, wandelen, fietsen. Paar virtuele evenementjes gedaan.
Niemand is ziek geworden. Nieuwe baan gevonden. De avondklok, ik vond het heerlijk om thuis te zijn.
Alleen het werken in een mega grote winkel, met maar heel weinig klanten was niet leuk. Nu is het weer wennen als het druk is (en dan valt het eigenlijk nog mee).
Maar ondanks dat ik niet mag klagen, zal ik het heel fijn vinden als alles weer normaal is. Je de mensen weer met hun hele gezicht kan zien, je niet meer hoeft te schrikken als er iemand hoest. Dat je gewoon zonder er bij na te hoeven denken je ouders een knuffel kan geven. Je de tv ook gewoon aan kan zetten zonder alleen maar Covid nieuws te horen.
Tijdens de 1e Lock Down werdt bij mij een kwaadaardige
tumor geconstateerd, binnen 6 weken geopereerd daarna diverse lichaamlijke tegenslagen gehad iedere keer weer naar het ziekenhuis toe lichaam niet herstellen ook mijn moeder opgenomen in het ziekenhuis daar overleden en ook dat moet je weer verwerken wat héél erg zwaar is omdat mijn lichaam te zwak is. Dochter werkte op de covid afdeling, en er mocht niemand langs komen ,nu langzaam aan het herstellen stapje voor stapje langzaam de goede kant op.